Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

2004, η χρονιά της πλήρους ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ και στη ζώνη αστάθειας. (Μέρος IΙ)





…παρέδωσε κοινότητα…

Τον Απρίλη του 2004…

… η Κύπρος, λίγες μόνο μέρες πριν την πλήρη ένταξή της στην ΕΕ, ετοιμάζεται για το δημοψήφισμα που θα αποτύπωνε τη «βούληση» του Κυπριακού λαού, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, για την επανένωση και την ειρηνική συμβίωση. Ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος, με ένα παγωμένο δάκρυ, ολοκληρώνει το διάγγελμά του προς τον Κυπριακό λαό με τη φράση «δεν παρέλαβα κράτος για να παραδώσω κοινότητα» επιβάλλοντας το ΟΧΙ το οποίο, εν κρυπτώ και παραβύστω, προετοίμαζε καιρό. 

 

Είχε πέσει η αυλαία που είχε ανοίξει η γιγαντοαφίσα με τον μαύρο φόντο και τα λευκά γράμματα, με τη λέξη «ΟΧΙ», για να υποδεχτεί την αντιπροσωπεία του Μπούργκενστοκ[1] στο αεροδρόμιο Λάρνακας, σαν προάγγελος της αδυσώπητης εκστρατείας εναντίον της συμφιλίωσης του κυπριακού λαού και όλων όσων θα ακολουθούσαν. Αλήθεια πότε πρόλαβαν και ήταν τόσο οργανωμένα αυθόρμητοι!


Πρόκειται για μια νέα αφήγηση των γεγονότων, σε πείσμα ακόμα και αυτής της «αντιαμερικανικής» προπαγάνδας που πρόχειρα και βιαστικά έπεισε τους περισσότερους,  εντός και εκτός του νησιού, με αόριστες και γενικόλογες αναφορές για το προδοτικό και αμερικανόφερτο σχέδιο Ανάν, το οποίο ουδείς διάβασε, πόσο μάλλον κατάλαβε. Η απόρριψη αβασάνιστα εναποτέθηκε, φυσικά, στη στάση αποδοχής και στήριξης του ΑΚΕΛ. Ποιος θα τολμούσε άλλωστε να αμφισβητήσει το κομμουνιστικό κόμμα της Κύπρου - το επί 30 χρόνια συνεργαζόμενο κόμμα εξουσίας με όλες πλην 2 κυβερνήσεων, κομμουνιστικό κόμμα της Κύπρου βεβαίως! 

Το ΑΚΕΛ, μέσα σε μια νύχτα, κάνει για τα μέλη του στροφή 180ο - μεγάλη Παρασκευή ήταν - με την περίφημη φράση «[αποφασίσαμε] να στηρίξουμε ΟΧΙ για να τσιμεντώσουμε το ΝΑΙ».[2] Συνεχίζοντας έτσι την παράλογη πορεία στήριξης της πολιτικής του κομμουνιστοφάγου «Δευκαλίωνα»[3] Τάσσου Παπαδόπουλου, η οποία είχε και πάλι σφραγιστεί με μια και μόνο φράση από τον τότε γ.γ. του ΑΚΕΛ Δημήτρη Χριστόφια: «έχει αλλάξει ο άδρωπος, σιορ».[4]

Ελάχιστες μέρες ήταν αρκετές, από την 1η μέχρι την 24η Απριλίου να ξετυλιχθεί με απίστευτη ένταση το μένος της προπαγάνδας του ΟΧΙ. Είναι η εποχή που κάποιοι ασχολούνται με τα χρήματα της «αμερικανικής» προπαγάνδας.  Θυμάμαι όταν κυριολεκτικά  «βγάζαμε δίσκο» για να συγκεντρώσουμε 700 λίρες για μια και μόνο γιγαντοαφίσα «ΝΑΙ» στην είσοδο της Λευκωσίας, ενώ οι αφίσες του ΟΧΙ κοσμούσαν όλο το νησί χωρίς να ασχολείται κάποιος με τις πηγές της χρηματοδότησης και το λόμπυ πέριξ των καναλαρχών που λυσσομανούσε κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων. Απαρίθμησε ποτέ κανείς τα αμύθητα οικονομικά συμφέροντα της διχοτόμησης, τους εμπλεκόμενους, τα κέντρα που την στήριξαν τότε και τη στηρίζουν διαχρονικά; Μόνο τα «βρώμικα» χρήματα των ΗΠΑ που μέχρι τότε η Κύπρος δεχόταν αδιαμαρτύρητα, πρώτα για την μετά τον πόλεμο ανοικοδόμηση και αργότερα για την οικοδόμηση της ειρήνης και εμπιστοσύνης μεταξύ ε/κ και τ/κ μετατράπηκαν σε λίστες χρηματοδότησης προδοτών. Έτσι, χωρίστηκε η Κύπρος στα δυο με τους «Νεναίκους» άρα απατεώνες και προδότες και τους «Οχιάδες»  έντιμους και υπερπατριώτες! Ο Τάσσος ρίχνει κι άλλο λάδι στη φωτιά όταν δημοσιογράφος τον προκαλεί να στοιχειοθετήσει τις κατηγορίες απαντώντας απλά  «Προκύπτουν από την περιρρέουσα.  Βλέπετε, μόνο σε κοινωνίες με πρωτόγονες πολιτικές πρακτικές και συναίσθημα,  1-2 φράσεις κλειδιά είναι ικανές να κλειδώσουν την σκέψη μιας πλειοψηφίας και να στοιχειώσουν γενιές όπως ακριβώς η «περιρρέουσα» …

Ο Τάσσος που την ίδια εποχή πρέπει να λογοδοτήσει για τα λεφτά του Σερβικού λαού που έρχονταν με μαύρες σακούλες σκουπιδιών, με βραδινές πτήσεις, των Κυπριακών και άλλων αερογραμμών, στον επίσημο αερολιμένα της Κυπριακής Δημοκρατίας, για να κατατεθούν μερικώς στην Λαϊκή Τράπεζα.

Την 24η  Απριλίου 2004, το 76% των Ελληνοκυπρίων απορρίπτει το Σχέδιο Επίλυσης του Κυπριακού με τη διαμεσολάβηση του ΟΗΕ. Οι Τουρκοκύπριοι αντιθέτως, το αποδέχτηκαν στην συντριπτική τους πλειοψηφία. Βλέπετε, είχαν ήδη επαναστατήσει 3 φορές την προηγούμενη περίοδο, μια διαμαρτυρόμενοι για την νομισματική υποτίμηση και τραπεζική απάτη, μια ένα χρόνο πριν με έντονη πίεση για τη διάνοιξη των οδοφραγμάτων και μια, όταν στο δρόμο για την επανένωση απομόνωσαν (με τη βοήθεια και της Τουρκίας) τον παντοδύναμο Ντενκτάς μετά από 29 χρόνια μονοκρατορίας.  Δέκα μέρες πριν το δημοψήφισμα μια πορεία υπέρ της λύσης μετατρέπεται σε πορεία διαμαρτυρίας εναντίον του Ντενκτάς και του ΑΚΕΛ![5]. Η πορεία μιλούσε καθαρά για τη στάση και των δυο πάνω και κάτω από την Πράσινη Γραμμή. Βλέπετε, οι Τουρκοκύπριοι δεν είχαν ποτέ πρόβλημα, ακόμα και μέσα στον αποκλεισμό τους, να λένε τα πράγματα με το όνομά τους.

Φυσικά η απόφαση των Ελληνοκύπριων έπρεπε να γίνει σεβαστή. Ωστόσο η ηγεσία τους είχε αποφασίσει διαφορετικά, ή καλύτερα, όπως δήλωσε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο Ευρωπαίος Επίτροπος αρμόδιος για τη Διεύρυνση Γκούντερ Φερχόιγκεν[6], «οι Κύπριοι μας εξαπάτησαν».

Το νησί ως ένα πλήρες μέλος της ΕΕ συνεχίζει την παραδοξότητα του δίκαιου της ανάγκης, μπαίνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση διχοτομημένο και με ειδικό καθεστώς. Η αμιγώς ελληνοκυπριακή κυβέρνηση, εκπροσωπεί την Κυπριακή Δημοκρατία, με ειδικό και πάλι καθεστώς («ένταξη ολοκλήρου του νησιού με τις περιοχές που δεν ελέγχει η ΚΔ»).  Αντιμετωπίζεται στο τυπικό μέρος της ανωμαλία εφαρμογής της Συνθήκης Προσχώρησης. Η ίδια ωστόσο η «ανωμαλία»  δεν επιλύεται, αλλά διαιωνίζεται δημιουργώντας στρεβλώσεις σε πολλά επίπεδα. Μετά το 2004, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι απομακρύνονται όλο και περισσότερο. Το ίδιο και η Τουρκία.

Η Τουρκία που με ορίζοντα την ευρωπαϊκή της ένταξη είχε επιδείξει την πρόθεση να συμβιβαστεί. Η συσκότιση απέστρεψε  το βλέμμα εντέχνως από το «άδειασμα» του Ντενκτάς, από την παραχώρηση ακόμα και μέρους της Καρπασίας[7] εκτός από την Μόρφου, Αμμόχωστο και άλλες περιοχές. Η Τουρκία μετά το 2004 απομακρύνεται από την ΕΕ και σιγά σιγά προσανατολίζεται σε μια εκτός ΕΕ σύνθηκη. Χαράς ευαγγέλια για κάθε υπερπατριώτη που αναμένει την διάλυσή της ως η μόνη αποδεκτή λύση του κυπριακού.  Στην ιστορική συγκυρία η Γερμανία και η Γάλλια, με οριακή ανοχή, είχαν συμφωνήσει με όρους. Θα προσαρμοστούν επίσης μετά το δημοψήφισμα φυσικά. Η ιστορική συγκυρία είχε χαθεί. Η Γαλλία πούλησε αμέσως σειρά οπλικών συστημάτων στην ΚΔ για να διασφαλίσει το «μέλλον» που είχε αποφασίσει τελεσίδικα.

Το κρεσέντο του εθνικισμού συσκότισε παράλληλες διαδρομές και παίχτες. Πρωταγωνιστές εκτός από τις ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία και Βρετανία ήταν και χώρες που δεν άκουσε κανεις το όνομα τους κατά τη διαπραγμάτευση του Σχεδίου Ανάν. Ήταν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές πίσω από τη σκηνή.
Θα περνούσαν τουλάχιστον 6 χρόνια μέχρι να συμβεί αυτό , να ακουσουμε δηλαδή τα  ονοματα τους αλλά όχι απαραιτήτως τον ρόλο τους…

(συνεχιζεται..)


[3] Ψευδώνυμο με το οποίο υπέγραφε στο «Εγερτήριο Σάλπισμα» ως ιδεολογικός καθοδηγητής της νεολαίας της ΕΟΚΑ
[4] [μτφ: «Μα, έχει αλλάξει ο άνθρωπος!»]

[6] http://www.typos.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=40813  [σημείωση: «Καταλήγοντας, σημείωσε ότι η λύση του Κυπριακού θα έχει θετική επίδραση σε μιαν από τις πιο επικίνδυνες περιοχές του πλανήτη»].
[7] Πρόταση που κατά τον Δημήτρη Χριστόφια και Νικό Αναστασιάδη έμεινε στο τραπέζι του Τάσσου Παπαδόπουλου ανέγγιχτη στο Μπουρργκεστοκ

3 σχόλια: